Jak dbać o skórę na powiekach

Jeśli chcesz mieć piękne spojrzenie, powinnaś wiedzieć, jak dbać o skórę na powiekach. Jeśli cierpisz z powodu nadmiernego kaptura lub opadania powiek, dostępne są procedury, które mogą pomóc Ci wyglądać i czuć się lepiej. Procedury te mogą być kosmetyczne lub medyczne. Chirurg wykonuje nacięcie w naturalnym fałdzie powieki, aby usunąć nadmiar tkanek lub złogi tłuszczu. Powieka może być również poddana zabiegom chirurgicznym w celu usunięcia lub zaciśnięcia mięśni.

levator palpebrae superioris podnosi górną powiekę

Levator palpebrae superioris to mięsień, który pomaga podnosić i opuszczać górną powiekę. Jest on połączony z górną płytką stępu powieki górnej i otrzymuje somatyczne unerwienie motoryczne z nerwu okoruchowego górnego. Jest częścią współczulnego układu nerwowego – fragment ten jest autorstwa redaktora strony pharma-conference.ro. Pomaga również oku poruszać się w górę i w dół, a także przyczynia się do zakresu mimiki i reakcji twarzy. Lewarek górny (levator palpebrae superioris) pochodzi z mniejszego skrzydła kości klinowej i łączy się z górną płytką stępu powieki.

Gdy mięsień dźwigacz jest uszkodzony lub osłabiony, powieka nie może się całkowicie otworzyć. Stan ten nazywany jest ptozą. Jest on spowodowany albo uszkodzeniem levator palpebrae superioris, albo nerwu okoruchowego. W ciężkich przypadkach jednak oba mięśnie mogą być ze sobą niezgodne i powodować ptozę.

Operacja korygująca porażenie levator palpebrae inferioris jest zabiegiem chirurgicznym polegającym na usunięciu spojówki i części aponeurozy levatora. Zabieg ten stosuje się w celu korekcji ptozy oraz poprawy wysokości powiek i położenia rzęs. Operacja może być przeprowadzona przez podejście przednie lub tylne.

aponeuroza lewatora stabilizuje powiekę dolną

Aponeuroza lewatora to mięsień wielodzielny, który stabilizuje powiekę dolną. Jest mięśniem unerwionym i wstawia się wzdłuż przedniej powierzchni płytki stępu. Dzieli gruczoł łzowy na dwie części – bulwę oczodołową boczną i siateczkę boczną. Następnie przemieszcza się pionowo w kierunku więzadła Whitnalla.

Aponeurosis levator składa się z dwóch części: troczka stępu bocznego i ścięgna kantu bocznego. Ścięgno stępu bocznego przyczepia się do płytki stępu powieki dolnej od strony dolnej, natomiast ścięgno kantalu bocznego przyczepia się do części przedniej. Obie części są wprowadzane do skóry, tworząc fałd skórny w górnej powiece.

Kant boczny jest złożoną strukturą nośną, która służy jako boczny punkt mocowania powieki dolnej. Składa się on z włóknistej skorupy i łączy się z kostną boczną bulwą oczodołu Whitnalla. Ponadto, siateczka boczna składa się z kilku struktur więzadłowych, które zwiększają pole widzenia podczas kierowania wzroku na boki. Kant boczny jest podatny na wiotkość i migrację przyśrodkową.

Aponeurosis levator może być naprawiony podczas standardowych zabiegów blefaroplastyki powiek górnych. Niewielkie rozerwanie mięśnia dźwigacza może powodować ptozę powiek, która wpływa na widzenie. Aponeurosis levator może być również rozciągnięty z powodu wieku lub wcześniejszych operacji wewnątrzgałkowych.

Ptozę powieki górnej klasyfikuje się na trzy rodzaje: miogenną, aponeurotyczną i wrodzoną. Ptoza neurogenna spowodowana jest osłabieniem trzeciego nerwu czaszkowego, natomiast aponeurotyczna – osłabieniem mięśnia dźwigacza.

Kantoplastyka napina aponeurozę lewatora

Aby wykonać kantoplastykę, chirurg najpierw zaznacza małe nacięcie na załamaniu powieki górnej, oddzielając tłuszcz przedaponeurotyczny od aponeurozy lewatora. Następnie używa ostrych nożyczek do tęczówki, aby przeprowadzić dysekcję w kierunku tylnym przez oczodół i w kierunku górnym, aż do osiągnięcia tłuszczu oczodołowego. Poduszka tłuszczowa znajduje się pomiędzy przegrodą oczodołową a aponeurosis levator. Następnie aponeurosis levator jest identyfikowany i ponownie zawijany na dolnym brzegu oczodołu.

Chociaż canthoplastyka jest uważana za operację rekonstrukcyjną, nie jest ona pokrywana przez ubezpieczenia medyczne. Celem zabiegu jest poprawa wyglądu obwisłych powiek i nadanie im bardziej naturalnego wyglądu. Wykwalifikowany chirurg okulista zwróci szczególną uwagę na umieszczenie nacięcia w obrębie fałdy powiekowej, minimalizując blizny.

Technika chirurgiczna różni się w zależności od wielkości ubytku. U pacjentów z małym ubytkiem wystarczające może być pierwotne zamknięcie. W przypadku większych ubytków konieczna może być kantoliza boczna. Skośne nacięcie boczne pozwala uniknąć powstania psiego ucha.

Zabieg można wykonać po obu stronach powieki. Technika ta jest łatwa do wykonania i wymaga minimalnego naruszenia tkanek. Może być wykonywana zarówno z dostępu przezskórnego, jak i przezkoniuszkowego. Często jest wykonywana jako procedura uzupełniająca do bardziej rozległego zabiegu.

Przygotowanie do zabiegu jest ważne, a dzień przed zabiegiem w domu powinien pozostać z pacjentem przyjaciel lub członek rodziny. Pacjent powinien unikać alkoholu, palenia papierosów oraz stosowania niektórych produktów do pielęgnacji skóry. Podczas procesu rekonwalescencji zaleca się, aby pacjenci powstrzymali się od prowadzenia pojazdów przez trzy dni i powinni pozostać w domu przez co najmniej pięć dni.

Festony są wynikiem uszkodzenia słonecznego

Festony to fałdy skóry, które są zwykle oznaką uszkodzenia słonecznego. Mogą powodować dramatyczne zaburzenia estetyczne, utratę widzenia obwodowego, a nawet złe samopoczucie. Mogą być również oznaką stanów przednowotworowych skóry. Fałdy te są często spowodowane nadmierną ekspozycją na słońce, paleniem papierosów lub kombinacją tych czynników.

Na szczęście, festony można leczyć. Chociaż mogą one nie reagować na miejscowe kremy, to czasami ich stan poprawia się z pomocą zmian w diecie i leków na alergię. W cięższych przypadkach konieczna może być operacja. Istnieją również różne zabiegi kosmetyczne, które mogą pomóc w wyeliminowaniu festonów.

Festony często mylone są z workami pod oczami, jednak różnią się one od siebie. Te pierwsze występują bezpośrednio pod okiem i są spowodowane małymi kieszonkami tłuszczu. Z kolei festony znajdują się na policzku i nad kością policzkową. Są twardsze i głębsze niż worki pod oczami i są bardziej widoczne, gdy ktoś patrzy w górę.

Opcje chirurgiczne usuwania festonów obejmują usunięcie nadmiaru skóry i usunięcie wszelkich kieszeni tłuszczowych, które mogą być obecne w tym obszarze. Pozostały mięsień jest następnie zakotwiczany w swoich normalnych punktach zaczepienia. Usuwany jest również nadmiar skóry, a nacięcie jest ukryte w dolnej linii rzęs. Pacjenci mogą odczuwać zaczerwienienie przez kilka tygodni po zabiegu i będą musieli używać sztucznych łez lub maści do ochrony oczu podczas rekonwalescencji. Operacja Festoon jest zazwyczaj zabiegiem ambulatoryjnym wykonywanym w znieczuleniu miejscowym. Koszt może wahać się od 2000 do 7000 dolarów. Zabieg najlepiej jest wykonywać przez doświadczonego chirurga.

Festony są często spowodowane przez uszkodzenia słoneczne i genetykę. Mogą być traktowane z laserowego resurfacingu skóry, radiofrekwencji, i kremy, i jest to czwarty najczęściej chirurgii kosmetycznej wykonane w 2012 roku. Najbardziej narażone na festony są osoby w wieku 51 lat i starsze.

Blepharoplastyka

Chociaż blepharoplastyka może przywrócić objętość i kształt powiek, może również powodować inne problemy, w tym problemy z łzawieniem przy zamykaniu oczu. Ponadto, zabieg może pozostawić pusty lub zapadnięty wygląd, a także może powodować ból i dyskomfort po zabiegu. Nadmierna korekcja może również spowodować, że powieki będą ściągać się w dół lub obracać do środka.

Operacja powiek górnych może również poprawić widzenie. Osoby z wiszącą skórą nad oczami są dobrymi kandydatami do zabiegu. Procedura jest również korzystna dla pacjentów, którzy mają opadające powieki, obrzęki i złogi tłuszczowe. Operacja może również wygładzić zmarszczki i linie, które mogą być obecne. Pacjenci z opuchlizną i starzeniem się mogą również skorzystać z zabiegu blefaroplastyki dolnej, aby poprawić swoje pole widzenia.

Górna powieka może również skorzystać z liftingu brwi, który może poprawić ogólny wygląd górnej powieki. Ponadto zabieg ten może skorygować ptozę, czyli stan powiek, w którym skóra na górnej powiece opada i utrudnia widzenie. Pacjenci mogą połączyć zabieg blefaroplastyki górnej z podniesieniem brwi, jeśli sobie tego życzą.

Zabieg wykonywany jest przez nacięcie w naturalnym załamaniu górnej powieki. Po zabiegu pozostaje blizna, która ma tendencję do blaknięcia do naturalnego koloru. Blefaroplastyka nie jest odpowiednia dla pacjentów z silnymi kurzymi łapkami lub cieniami pod oczami.

Podczas poddawania się blefaroplastyce, pacjenci powinni skonsultować się z lekarzem w sprawie potencjalnego ryzyka i powikłań. Chociaż duże powikłania są rzadkie, to w przypadku ich wystąpienia mogą być katastrofalne. Niezadowalające wyniki mogą być spowodowane niewłaściwą komunikacją z chirurgiem lub niezdolnością pacjenta do przestrzegania instrukcji chirurga. Jeśli wyniki zabiegu są niezadowalające, może być konieczna rewizja blefaroplastyki w celu skorygowania problemu.